Black Bureau Elites 12 - For Love and for Glory

Agents Specs and Violet

Noelle Arroyo

SA isang simpleng exhibit ng private collections na mga artifacts nang isang napakayamang pilantropo, isang krimen ang nagaganap. Ninanakaw ng isang sophisticated group of thieves ang isang five hundred year old mummy… at naipit sa gitna niyon sina Agent Specs at Violet.

Sa kolehiyo pa man ay magkaibigang matalik na sina Alejandra Salcedo at Billie Kuran at sobrang ideal ng pagkakaibigang iyon, hindi tuloy nila magawang maamin ang lihim nilang mga damdamin sa isa’t isa. Pero nang napasama sila’t nakidnap ng mga nagnakaw sa mummy, at isang historian/archeologist na dating propesor ni Billie sa kolehiyo, ay pagkakataon na ang nagtulak sa kanilang “mabisto”.

Kasabay nang pag-usbong ng kanilang mga damdamin ay ang tawag ng misyon nila sa bayan—ang iligtas ang mummy at ang Puso ni Solomon na ang pinagtataguan ay itinuturo ng body tattoos nito. Dahil ang mummy ay isa sa mga maharlikang ninuno ng bansa at simbolo nang kagitingan at karangyaan ng nakaraan ng mga Pilipino bago dumating ang mga mananakop—at ang Puso ni Solomon ay ang simbolo nang katotohanan tungkol sa isang nakaraan na magbabalik sa identity ng mga anak ng bansa.

Isa iyong misyon na mas mahalaga pa sa kanilang pag-ibig—mas mahalaga pa sa kanilang mga buhay.

At hindi nila kapwa alam kung may posibilidad ba na mailigtas nila ang mummy, ang Puso ni Solomon, at maging ang kanilang pag-ibig.

“Multo ko iyong magising ka isang umaga at matagpuan ang sarili mong in love sa kung sinong Pontio Pilato. And I know I’ll wring his neck before I hang myself.”

Chapter ONE

“ANO? Nagbibiro ka ba?”

Iyon ang gulat na naitanong pa ni Allie kay Billie bago siya nito ibinalibag sa mats ng dojo.

Sandaling umikot ang paligid at nang mag-focus sa mukha nito ang mga mata niya, napabuntunghininga na lang siya. Sanay na siyang itinatapon nito kung saan-saan sa mats—that’s why she had been to every spot and every corner of those mats, naisip niya nang may magkahalong sarcasm at pagsuko. Dinaganan siya nito para sa grappling at para iyong pakikipag-grapple sa isang maliit na bear nang isang kuting—iyon bang alam niyang wala na siyang pag-asa? Kahit malaki na rin ang in-improve niya nitong nagdaang mga taon sa combat sessions na mandatory kahit sa mga in-house elites, hindi naman nito natanggap ang nickname nitong Little Elf dito sa gym ng Black Bureau for nothing.

Elf ang tawag nila sa kanilang combat instructor na anim na beses nag-champion sa Martial Arts sa buong Southeast Asia, si Harold Monzon. Bakulaw kasi sana ito sa taas na six’ two” kung hindi malapad ang katawan dahil sa bukul-bukol na mga muscles kaya nagmumukha itong pandak—hence the misnomer Elf. At naging Little Elf si Billie Kuran dahil sineryoso nito ang pag-aaral ng Combat Martial Arts at nabihasa ito hanggang sa puntong ang mga ekstrang oras nito sa gym ay napupunta sa pag-a-assist nito sa instructor sa pag-train sa mga junior elites at bagong recruits. Kaya rin kayang kaya na nitong harapin kahit sino sa kanilang field elites—at pulbusin ang mga kulelat na gaya niya.

Hindi talaga maliit si Billie. Pantay lang sila halos at sa taas na five’ eight” ay average lang ang taas nito sa pangkaraniwang Pilipinong male habang siya, sa taas na five’ seven” ay matatawag nang matangkad sa pangkaraniwang Pilipinang babae. Iyon nga lang, pangkaraniwan ding matatangkad ang kanilang male elites kaya sa tabi ng mga ito, parang mas mababa pa ito kaysa totoo.

Pero hindi naman ito pahuhuli sa iba pa nitong physical assets. Matangos na ilong, deep-set na mga mata at mga labing seksi kung makangiti, hindi nga lang nito alam na alam niya iyon o ni iniisip niya iyon—ang mga assets na bumawi sa kakulangan nito sa height. Dark ang kulay ng balat nito at malinis ang kutis pero bahagyang mabalbon. Ang pinakagusto niya sa lahat ay ang mga mata nito. Mababait ang mga iyon, may makapal at malantik na pilikmata na parang sa babae. May mga Arabyano daw kasing nahalo sa mga ninuno nito at sa mga ito rin nito nakuha ang bahagyang maitim nitong balat. Isa sa mga iyon, noong panahon ng mga Kastila na pinapalitan ng Christianized names ang mga pangalan nang dinatnang mga tao sa mga isla, ang nagpilit sa apelyidong Kuran dahil Muslim ang mga ito. Nakaligtas ang ninunong iyon dahil hindi pa outright na nakikipag-away sa mga sibilisadong lahing dinatnan ang mga bagong dating, pero kinailangang magtago sa mga kamag-anak sa Mindanao at Indonesia ang sumunod na mga henerasyon ng Kuran para makaligtas sa opresyon at panlulupig sa mga rebelde ng mga Kastila.

Sa kabila ng gothic t-shirts at jeans na pangkaraniwan na nitong get up araw-araw at iyong five o’clock shadow na persistent sa pagtubo sa kabila nang regular na pagse-shave nito ng panga, he managed to always look clean and fresh—yes, parang sa mga deodorant commercials. And those wavy, dark hair more than made up for the thick lenses of his spectacles that he only looses when he’s combating with somebody on the mats. Nakasuot ito ng contact lenses kapag narito. Minsan hindi siya sanay na nakatutok sa kanya ang maririkit na mga matang iyon nang walang harang kahit man lang ba salamin. Matindi itong makatitig sa isang tao kapag nalilito ito rito—gaya niya rito sa mga sandaling iyon—at ang epekto ng titig na iyon ay makamandag, batid man nito iyon o hindi. Bahagya na niyang nalabanan ang kiliting naramdaman ng kanyang traydor na katawan.

Kiliting nakapagpapaalala sa kanya tungkol sa matagal na niyang na-overcome na atraksyon rito sa university noon… at nagdadala rin ng kutob na mali siya ng akalang nalampasan na niya iyon. Good thing that he didn’t have a clue about it—at all—dahil hindi niya alam kung paano niya iha-handle iyon kung sakali.

“Why’d you think I was joking?” sa wakas ay tanong nito.

“You’re asking me out… on a date,” paalala niya rito habang nagpipilit pumalag.

Lalong kumunot ang noo nito habang nanatiling mahigpit ang hawak. “Yes. Hindi ka nakikipag-date right now?” At nakikita niyang gumana ang utak nito na parang machine, hinahanap sa memorya kung sino ang huli niyang naka-date. Lalong nagsalubong ang mga kilay nito. “Anong ginawa ni Mike?” Hindi nito gusto si Mike, alam niya. Nayayabangan ito rito. Hindi man nito sinabi pero halatang na-relieved ito noong sinabi niyang busted na sa kanya ang dating manliligaw.

Isa itong over-protective friend. Piling pili niya ang mga lalaking pwedeng umastang protective sa kanya dahil uber-dependent din siyang babae. So far, nag-iisa pa lang ito at inaabuso naman nito iyon nang walang kahihiyan. “Wala…!” sagot niya habang pinandidilatan ito, na peligro sa kanyang lumuluwa nang eyeballs dahil nasa leeg niya ang isang muscle-an nitong braso. “Wala pa…. hindi pa… naman niya… ako dinadala sa… isang… museum!”

Umangat ang isang makapal na kilay sa isang ekspresyong insolente at cute. Cute na cute. “So? Para museum lang—”

“Ng… artifacts!” Nag-tap siya. Nilubayan siya nito. Naghabol siya ng oxygen, fast.

“Anong masama sa artifacts?” tanong nito na parang takang taka nga.

Mas madali na ngayong mandilat. “Mukha ba akong artifact kind of date?!”

Sa labas ng mats, narinig ang naimpit na tawanan ng mga nanonood. Pero mukhang ni hindi man lang natawa ni nabagbag si Billie. “I’ve noone to bring.”

Oh. Of course. So logical of him. “At ano naman ngayon sa ‘kin?” sarcastic niyang tanong.

“You’re a friend?” hopeful nitong sabi. Para pang emphasis, noon siya nito inalalayang makatayo.

Bilang ganti, bumalik siya sa attack stance sabay nang pagsama rito ng tingin. At kahit nagtatawanan na naman sa labas ay hindi siya umagwat. Kasi, totoong masama ang kanyang loob.

Unfair… so unfair. Pero soo true. Dahil sa nagdaang walong taon nila rito sa BB right after graduation from college, naisama na siya nito nang ilang beses bilang “date” sa mga okasyong wala itong ibang madala pero inaasahan ng well-meaning na mga kaanak na may madadala ito. Ang galing galing niya sa mga okasyong iyon dahil “friend” siya nito.

Gaya nga nang sabi niya, abusado.

Pero syempre, hindi na naman iyon ang lumabas sa kanyang bibig.

“Specs, we’re talking about like ancient—dead—people.”

“Mummies are actually fascinating, like thick books that’s just waiting to be read.” Muling narinig ang impit na tawanan sa labas ng mats at natatawa nitong tiningnan ang mga kaibigan nila doon. “They are,” giit nito.

“Ayoko pa rin,” singhal niya kay Billie nang tumingin itong muli sa kanya.

Muli, iyong insolenteng tingin. “They’re not going to strike you ‘coz they’re dead. Not like your vampire.” Umiling pa ito na para siyang lost cause. Tinutudyo na naman siya nito sa pagkahibang niya sa supernatural fiction.

Umingos siya. “At least, pwede silang pagnasaan. While your mummies…” OA siyang nangatal. Nagtawanan na naman ang kanilang audience.

Bumulong ito. “Kung gusto mong makita si Edward Cullen, I can make you a wax figure.” Bahagya siyang kinilig sa bulong na iyon. Delicious. Pero nag-revert din agad ito sa normal na kaswal at lohikal na pagsasalita. “Pero kung tunay na katulad niya ang hinahanap mo, tatanda kang walang asawa. Plus, maybe he likes grays. Didn’t you ever notice that Bella always dress in grays? No violet in there whatsoever,” sabi nito habang sinusulyapan ang ilang highlights ng violet na naroroon sa kanyang dark brown na buhok.

“You are helpless!” inis niyang sambit.

Nagbuntunghininga ito habang bumabagsak ang mga balikat. “Alejandra, please…? I can’t just bring anyone tonight. Ikaw ang gusto kong isama. Please…?”

“Uh-oh,” halos sabay-sabay na sambit ng mga nasa labas ng mats. Kapag ganoon na ang hitsura ni Specs, wala nang makahindi rito—lalong lalo na ang bestfriend nitong si Violet.

Siya naman ang tumingin sa mga ito, exasperated. “Tigil!”

“Noong tinawagan ako ni Prof. Tamayo, nag-insist siya na isama kita. I mean, bukambibig kasi kita dahil nga kaibigan kita at iba ang inisip niya.” Bahagya itong naasiwa. “Kaysa kulitin niya ako tungkol sa lovelife ko, I let him think what he wanted to think.  I mean, he did not have to know you’re not really a date. Gusto talaga kitang isama. Eh ‘di kunwari na lang, date kita.”

Bago siya makasagot, tumikhim si Elf sa labas ng mats. “May plano kayong tapusin ito bago mag-Christmas?”

Nagtawanan na naman. Umikot ang kanyang mga mata. Tuloy, hindi niya napansin noong biglang kumilos si Billie, para tapusin ang session nila bago mag-Christmas, pwera noong nakatihaya na ulit siya sa mats at biktima ng kata-gatame, isang effective grappling technique kung saan mananatili siyang nadadaganan anuman ang kanyang gawin maliban na lang kung meron siyang superhuman strength.

Nag-tap na lang ulit siya nang tatlong beses sa mats kaysa mahirapan pa. He was so close… very, very close and her head was starting to get woozy. Kaya mahirap.

Ang hirap talaga.

Disappointed itong umiling. “My, Violet… you are getting lazy.”

Binelatan niya ito.

“Payag ka na?” natatawa nitong tanong.

“Nooo…” sagot niya habang umiiling.

Pero kilala na siya nito at alam nitong payag na siya. Tumatawang hinalikan siya nito sa kanyang pawisang noo saka siya binitiwan para maalalayang tumayo.

NAKANGITI SI Billie habang nakayuko sa ilalim ng buhos ng shower sa isang stall sa locker room ng mga male elites, hinahayaang magbigay ng kalma sa kanya ang mahinang ugong ng ingay nang ibang male elites na nasa locker room ng mga sandali ring iyon at nagkukwentuhan habang naghahanda sa pag-uwi.

Pumayag si Allie—mabuti na lang. Once she’d met the mummified remains of Rajah Bata, it would be worth it, he just knew it—maliban kung magbabago ng isip si Mr. Baltazar II sa pagpayag nitong makita niya at nang kanyang kasama iyon. Hanggang ngayon ay overwhelmed pa rin siya sa tawag ni Prof. Tamayo, na hindi lang imbitado siya nang mismong meari ng private museum at mga laman niyon kundi iniimbita rin siya nito—siya—na makita ang mummy. Hindi fond sa mga mummies ang kanyang kaibigan, he gets it, pero merong exception sa lahat ng bagay at ang mummy na ito ang cool sa lahat ng cool. At kung meron mang nakakaunawa sa kung anumang cool, si Allie iyon.

Ang existence ng mummy ay isang lihim na kontrobersya na lumilindol ngayon sa napakaliit na archeological community ng bansa. Isang enthusiast ng History si Billie at kung hindi siya nasabak agad sa mundo ng Black Bureau, baka na-pursue niya iyon pagka-graduate niya. Sa income niya sa BB, he could have gone back to the university for a post-grad degree and could have still managed to support his widowed mother and little sister.

Pero oras ang kanyang kalaban. On call sila sa BB 24/7. Knowing what being a BB agent entailed, how important it was in making the future a safer place for his family and his fellow citizens that were mostly struggling innocents, he prioritized this job more than anything else. Hindi insensitive sa kanyang sitwasyon ang Chief. Binibigyan siya nito nang leave kapag invited siya sa mga archeological projects ng mga kaibigan niya sa field, including former professors of his sa university gaya ni Prof. Tamayo. At kapag walang mabigat na kailangang gawin ang Psych Department o kaya ay may panahon si Agent Professor mag-stand in para sa kanya ay nakakasama siya maging sa mga ordinaryong digs o lectures. Of course, kapag importante ang misyon ay pinipili pa rin niyang manatili sa BB. Iyon pa rin ang kanyang priority.

Si Agent Professor ay isa sa mga original elites at nag-recruit sa kanila sa Black Bureau. Iyong mga mind games na madalas nilang gawin for fun noong estudyante pa lang sila nito—sila nina Alejandra, Agent Violet na ngayon; at Cheska, Agent Whisper na ngayon—ay paghahanda na pala nito sa kanila sa nakatakda nilang maging papel sa Black Bureau. He was coded Specs dahil sa kanyang obsesyon sa mga libro o sa kahit anong mapag-aaralan—at dahil na rin daw matindi siyang makatitig sa likod ng ‘spectacles’ sa kanyang mga mata kapag “pinag-aaralan” niya ang isang tao, ayon kay Allie.

He could have told her that it wasn’t always about studying someone. Like her, for instance. Minsan nawiwili lang siya talagang tumitig sa maganda at napaka-expressive nitong mukha. But he could not tell her that—he couldn’t even think of doing that.

Consultant na lang ngayon si Agent Professor dahil nakapag-asawa na ito at meron ng mga anak. She still teach at the university and still managed to write books about Psychology, but being a part of Black Bureau was still the closest job to her heart.

Si Prof. Epifanio Tamayo naman nga ay dati rin niyang propesor noon sa kolehiyo. Natuwa ito sa kanyang interes sa field of study nito—isa itong historian/archeologist—and he was more than happy to bring him along to archeological sites in the country and in Asia. Dahil doon ay naging malapit sila sa isa’t isa at nagtuturingang parang mag-tiyuhin. Isa na rin sigurong dahilan na malayo rito ang mga anak na lumaki sa nakahiwalayang asawa at siya naman ay ulila sa ama at natagpuan nila sa isa’t isa ang pangungulila sa mga ito.

Mamayang gabi ay private viewing ng koleksyon ng mga Asian artifacts ng bilyonaryo at most reclusive na pilantropong si Julian Baltazar II—ang ikatlong beses pa lang nitong pagpapakita ng priceless collections nito dito sa bansa. Imbitado nito ang mga mayayamang may interes tumulong sa mga local archeologists at proyekto ng mga ito, for which he himself was an active supporter. Naimbitahan siya dahil sa rekomendasyon ni Prof. Tamayo.

At ang matanda ang naggiit na magdala siya ng date. Ang alam nito, nagtatrabaho siya sa massive corporation ng mga Ventura at dahil sa mga pagkakataong inuuna niya ang trabaho kaysa pagsama rito kahit nagkataong weekend ang schedule ng dig ay nag-aalala ito sa kanya.

Pinakahuli raw nitong gustong mangyari sa kanya ay ang matulad siya rito—isang workaholic na initsapwera ang buhay hanggang sa mahuli na ang lahat. Naging masyado itong tutok sa trabaho at pag-aaral, napabayaan nito ang ‘pag-aaral’ kung paano maging mabuting asawa at ama kaya nang iwan ito ng asawa at isama ang mga anak para sumama sa lalaking mas makapagbibigay ng panahon at pagmamahal sa mga ito ay wala itong nagawa. “They were better off with him, not with me who often misses birthdays and anniversaries…”

The old man seemed especially worried about him lately, that’s why he obliged on bringing a date. Pero importante sa kanya ang matanda kaya hindi niya gustong magdala nang kung sino lang babae para ipakilala rito. 

So he’s bringing Alejandra.

And it all sounded simple, but it wasn’t. Really. It was getting harder, being so close to her, and…

He’s had short affairs with women who were like him, masyadong busy sa karera. Sex was sometimes part of it, but without the complication, without the cumbersome ties, simply because there was no time for it. May mga gabing sumusumpong ang pagnanasang merong makaulayaw dahil kahit pa gaano ka-fulfilling ang trabaho, hindi niyon maibibigay ang klase ng fulfillment at kaligayahan na maibibigay nang isang taong nagmamahal, isang taong naghihintay sa bahay at kinasasabikang makasama sa buong magdamag. Unfortunately, ang ganoong klase ng tao ay hindi madaling matagpuan. Kaya iyon, paminsan-minsan ay nakakatagpo siya ng gaya niya, at pareho silang enthusiastic sa role-playing hanggang sa matapos ang lahat at dalhin ng umaga ang katotohanang alam nilang darating dahil maraming beses iyong nangyayari.

Madalas siyang nakakatakas sa ganoong palusot.

Pero kapag nakakikita siya ng mga taong in love, naaalala niya ang isa pang dahilan—ang totoong dahilan.

(This is the 12th book of The Black Bureau Elites, a sequel series to The Eagle and the Dove Series of Noelle Arroyo from Precious Hearts Romances. You can buy the books at National Bookstores, Precious Pages Bookstores and online bookstores that sell Filipino paperbacks.)